sessiz teyyare

Z.teyzenin kocası kemal abi,   ağır ameliyat geçirdi.   büyük korku atlattılar,  patoloji sonuçlarını beklerken..
sık sık ziyaret edemesem de , herşeyden haberdar oldum.     fazla müdahil olamıyor insan,  ailesinden bir kişiyi aynı dertten kaybettiğinde.   teselli kelimeleri ne kadar iğreti duruyor ağzında bilseniz. teselli edeyim ederken edilen durumuna düşmesiyse an meselesi,     acı ne kadar küllense de  kanatıveriyor yüreği bir anda.

karşı taraftaki bir hastanede ameliyat olduğu için , ziyarete gidelim dedik.    lakin ah o 2,5 saatlik trafik canımıza yetti.    acılı endişeli    z.teyze ve kızını görünce,     fazlasıyla aç olan mideme koca bir taş oturuverdi. yara sarmaya uğraşırken,   sesimin ağlamaklı çıktığını farkedince ,kısa kestik ziyareti   ve nice zamandır gitmek istediğimiz mekanı denedik,    istanbulun meşhur rüzgarlı akşam üstünde;

bir de misafir vardı; arada toplanmamış masalardan nasiplenen.
menü güzel ,tatlı berbat manzara şahane ortam sakindi ;

goncamla başbaşa geçirdiğimiz günde,     eş dost dayanışmasının ne kadar önemli olduğunu bir kez   daha anladım.      iki adım ötedeki teyze oğlumu,   her telefonuyla inciten karındaşımı  düşündüm
insan keşke akrabalarını seçebilseydi....