insan neden mutlu olduğunun bilincine onu kaybedince varıyor ? sağlıklı ailenle yaşarken tasasızca karnın doyuyorsa ,sırtın da üşümüyorsa ve arkanı kollamaktan bihabersen işte mutluluk o
ya da yaşama sevincini ne zaman kaybediyor ? bir şeyler yokolduğunda hayatından tabiiki en tatlı nimeti de yese, en güzel yerleri de gezse, dünyaları da alsa neden ağzında o buruk tad ?
çünkü insan mutsuzsa , onu ikinci bir ten gibi üstünde her yere taşıyor
her kayıp ; hayatımızda ufak ya da büyük çaplı şok etkisi yapıyor sevdiği kalemini ya da yüzüğünü kaybeden kafasına takıyor kayıp büyüdükçe sarsıntı artıyor onunla tanışmak hiç de hoş değil mesut yaşantımızda
istanbullular, 19 ağustosta milyarlık evlerinden korktular ve hiçbirşeyin kalıcı olmadığını anladılar sokakta yatarken, zengini fakiri aynı kilimin üstünde..
Mevlam kimseye yaşatmasın ; evlat acısı bambaşka onu yaşamayan bilmez o ayrı ..
ailenin direği gittiğinde ; annenin 10 yaş çöktüğünü , kardeşinin de elkızı ağızlı, akbabaya döndüğünü gördüğünde senin için hiçbirşey aynı olmuyor hayatta hiç kimseye güvenmiyorsun artık kanından olan inkar ettiyse ahdini ; herkesi potansiyel yalancı görmeye başlıyorsun ve ona göre tavır sonuç , sıfır insan ilişkisi
ailen ya da çok yakının tanışırsa ciddi bir hastalıkla ; senin için mutluluk sağlıkla eş anlamlı oluyor
o zaman başlıyorsun öncesi ve sonrası olmaya , kaybettiğin saadetleri sıralamaya lakin faydasız ! sadece neşteri, biraz daha çeviriyorsun vazgeç teyyare ! sen mutlu- mesut ailecek akrabalarıyla gezen, gülüşenlere imren dur ya da kimsesiz evsiz barksızlara , hastalıktan inleyenlere bak; teselli bul
seçim senin ...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
7 yorum:
dimi
Ne güzel bir paylaşım. Başımıza anca bişiler gelince bazı şeylerin kıymetini yada kaybetmişliğini anlayabiliyoruz :S
sevdiğini kaybettin, hastalıkla tanıştın ya da değerli birşeyini yitirdin. üzüldün , kahroldun. ee noldu zaman öyle garip bir kavram ki. hiç bir şey olmamış gibi devam ediyorsun bir süre sonra hayatına.
İnsan oğlu olarak doymayı bilmiyoruz çünkü mutluysak daha da mutlu olamadığımız için kendimizi mutsuz ediyoruz.Oysa küçük mutluluklarla yetinebilsek her daim mutlu olacağız ve kaybedeceğimiz birşey olmayacak.Yeter ki Allah sevdiklerimizden ayırmasın...
halimize bin şükür nevalim.bir arkadaşımın hep bir duası vardı bugünümü aratma yarab diye devamlı derdi.birde sabrım azdır verdiklerine şükredeyim yarab derdi.bende hep aynı duaları ediyorum bacım sıkma kendini sevgilerimle
Teyyarem sana ne oldu canım?:(
Dert etme kimseleri çünki dert etmiyor kimseler seni
Bu sencileyin dertlenen ama saklamak için hep gülen yüzüyle bakan hayatın da üzmek için çok uğraştıkları ama yıkılmayan çınar gibi bir arkadaş nasihati sana Rabbim seni dertlendirenlere merhamet versin kıymetini bildirsin
sağlıcakal kal
BETÜL; Dİ bacım.
ASAHHARA;aa pardon biz mutluymuşuz aslında da haberimiz yokmuş diyoruz ama nafile.
KÜÇÜK MUCİZEM; unutmak da aslında bir nimet değilmi ? yoksa ,acılar ilk günkü gibi olsaydı yürek nasıl dayanırdı,ilk günkü yakıcılığına dertlerin ?
SEVTAP; doymak bilmez nefsin peşine takıldık geziyoruz,doyumsuzluk bahçelerinde.
SELİNKA, ne güzel duan bacım. ne diyelim ? Mevlam çekemeyeceğimiz dert vermesin.
PAPATYA68; bunlar bir ay önceki savaşın artçı şokları papatyam.
ne güzel dua etmişsin bacım yüreğim ferahladı.sağolasın,dua edenlerin bol olsun, güleryüzlü bacım.
Yorum Gönder