bağlılık

bir insana bağlı olmak;
mutluluğunun onunkiyle paralel olmasıdır.     o mutsuzken gülemezsin ki. çare ararsın habire,   sorunu çözene yüzünü gülümsetene dek.    baskınsa karakterin hedefine kilitlenir,   sağa sola bakmadan gidiverirsin.

kalpten kalbe bağdan bahsetmiyorum; onun adı belli zaten,aşk ve sevgi.     zikrettiğim bunun yanında getirdiği kendini adamışlık mı desem ,   aynı şeyi isteme mi ,işte öyle bir şey..

bağlıysan sevdiğine,canını yakanı halletmek istersin;   ama dilinle ama elinle.   intikam şekillerin sabrına ve burcuna göre değişir.      sabırlıysan kökten sorunu halletmeye odaklanırsın ,ha bir de verdiği kararın arkasında durabilen biriysen.      canı cananı ağlatanı,ilmek ilmek örerek koza içine hapsedersin,    unutup yarenlik etmek bir yana dursun.

bilirsin çünkü;    onun düşmanı senin de düşmanındır,sorgu suale iknaya mahal vermeden.
neye ikna?
bir insan  attığı her adımda , her icraatta ya da ettiği her münakaşada karşısındakini ikna etmek zorundaysa,o zaman bağlılık yoktur,   kendisinden ikna bekleyende.      aşk sevgi belki ama bağlılık hayır.  bağlılık yoksa da o sevgi inandırıcı değildir,yarımdır.    yavaş yavaş ufalanıp giden ekmek gibidir.

hayat bir savaş halini aldı,  alıyor.    sık sık kendini  birilerine ispata zorlanıyorsun.
ama sevgiliye ?     nereye kadar ?