ahvalimiz ..

kürkçü dükkanına uğramaya karar veren Neval  anlatıyor;

annem,   kısa bir müddet için evine gitti,hastalanınca yine aldık bize.   yaşlanınca insan havadan nem kapıyor biline..
birbirimize epey alıştık,  evde üçüncü kuşağın olması da güzel his,  lakin ergenimle yaşadığımız kaçınılmaz sürtüşmelerde ,    ister istemez taraf tutunca ,ödüm patlıyor kalbi kırılacak diye.
işte o anlarda aklıma ,onların yaşlarında annemle tartışırken anneannemin de müdahil olduğu geliyor,  demek her şey sırayla yaşanıyor diyorum.

minik kızım stajını bitirdi, evde tembellikte.    avareliğindendir ki, tv' de her gördüğü tarife sulanıp, başımı şişirmekle,    kardeşine sataşmak arasında gidip geliyor amaçsızca.   azıcık da babana takıl desem de, şakayı seven birine sataşmak hiç zevkli değilmiş.

kaynanam bize gelmek için, aneyin gitmesini bekliyormuş :((    bense azıcık kafamı dinlemeyi :(
yazın olan sürtüşmeden sonra,  gelmez diye düşünüyordum oysa. ya yüzsüzlük edecek kadar istanbula gelmek istiyor,   ya da soğukluk girmesini istemiyor .   nasıl davranacağımdan emin değilim. tek bildiğim; bir dahaki gidişimde surat asarsa bavulumu toplayıp eve geeleceğim.
insan bir yaştan sonra ya pervasız oluyor ya da tırsık

bahar ayı en çok bekleyip , kararlar almak istediğim zaman dilimi olmasına rağmen,  en verimsiz geçirdiğim mevsim maalesef.   yeni başlangıçları ne kadar istesem de,aniden ortaya çıkan sorunlar zihnimizi alabildiğine meşgul ederken,   bir yandan da takatsiz düşüren halsizlikle boğuşuyorum.
mevsim yorgunluğu diye geçiştirmek istediğimde ,gitmediğim doktor randevum geliveriyor aklıma