sömestr tatilinden beri, oğlumun zayıfları düşüncelerimin çoğunu kapladığındandır ki, kendimi adeta yarım kapasiteyle çalışan makine gibi hissediyorum. sadece mecburi aktivitelere devam; evi topla ,yemek yap ,yat uyu,kitap oku ,üzül üzül..
yapım itibariyle, üzüntümü içimde şişirip, balon yapamadığımdandır ki,yerli yersiz ağzımdan zıplayan kelimelerle , ortamı germekte olup, buna ket vurmaktan acizim.
ah nasıl da sabredip yeri geldiğinde sonuca uçan atışlar yapan biri olmak isterdim.
ya da gamsız bir teyyare..
görsel
5 yorum:
Aslında içinde biriktirip balon yapmak daha tehlikeli kendimden biliyorum. Olmadık bir anda yerli yersiz birşeye patlayabiliyorsun. Özledik yorumlarını....
Ah o son istediklerinden bende isterdim ama istemek yetmiyor be Neval genlerde olmayınca olmuyor..
Bu arada hoşgeldin,
yazmaya ara verdin eksikliğin hissediliyordu..
SAĞOL,BALLI LOKMAM :)
SEVGİ;istemeyen varmıdır acep ? kim ister ki yerli yersiz çemkirmeyi benim gibi ?
teşekkürler bacım:)
o sabredip sonuca uçmak konusunda tereddüdlerim var,kandırıyorlar sanırım bizleri..
gamsız teyyare çok sevdim bu sözünü neval abla
ben bunu dilime dolar dururum bir kaçgün :)) hihihi
Yorum Gönder