son havadisler

bir zamanlar ,   bu isimde bir gazete vardı;   ergenimin yaşında felanken,    babam arada alırdı eve.  sonra silindi gitti,  kiminse artık.

gelelim haberlere;

bayram ertesi,     malum üniversitelerde vize zamanı,      minik kızımı gönderdik,    burnunu  çeke çeke gitti. haketti muzur,     sen boğaziçini tep,   git ankaralara.      şimdi de yollarda git gel dur.      hadi neyse de ilk geldiği gün,       hanım tutturmuş; araba alalımmış ona.       3 ay o kullanacakmış 9 ay ben kullanabilirmişim arabasını.       bak sen akıllıya.        babası ne dese ;      annen aylardır istiyor almıyorum,    sana mı alayım ? bu lafa üzülsem mi,    sevinsem mi bilemedim:(

hadi aldım arabayı       eşime rağmen,       onun işlemleri,        lastiği, servisi, vergisi  hiç anlamam.madem aldın karışmıyorum dese,    yandığım aşikar.    o yüzden  minibüsle gitmeye devam :(

ergenimin duygusal hayatını ,    yakından izlemekteyim;      telefonumdan face' e girmiş ve kapatmamış. naklen yayın gibi,      gelen mesajlarını okumaktayım.         ergenlerin kullandığı  kendine münhasır dil,    hayretten hayrete düşürse de ,       gelişmelerden haberdar olmak, bu    utanılası dedektifliğin tek artısı.
araştırmalarım neticesinde ,     ergenimin bir kıza çok aşık olup,       kul köle haline gelmesinden ne kadar rahatsızsam,       bir iki kızı da yedekte tuttuğundan,     şiddetle kuşkulanıyorum.         elbette bazı kendini bilmezler gibi    zevkle,    yürü evladım kim tutar seni ,     demekten ziyade ,     vay köftehor bu ne trafik bu yaşta !  deme modundayım.         ama diyemiyorum,     haber kaynaklarımın güvenliği açısından.

erkekimle ikimiz ,sanki gökten inmiş gibi hiç lafını etmiyoruz,     lakin yanılıp da ağzımdan pazar lafı kaçarsa   ,goncam bıkmadan ,     pazara gitmemi yasaklıyor.        her hafta  yasağı deliyorum,   özgürlük adına.

pazardan aldığım meyveleri her akşam itinayla yiyor ama !

görseller