bir insana dönüp ardına bakmayacak şekilde inanmak ?
ilk gençlik çağlarında, çoğumuz ailemize güveniriz otomatik olarak. çünkü düştüğümüzde her kaldıran onlar olmamış mıdır? başımız sıkıştığında çabalayan, gene onlar değil midir?
hayata bakışımız da, olumludur o zamanlar. büyürken hayatın sillesini yedikçe,insanların oynaklığına şahit oldukça, güvensizliği de öğrenir, masum ruhlar. aldatıla aldatıla yanıltmayı da. bunun bir ileri adımı, bundan zevk almaktır; hoşgeldin şeytanın vekili.
en son güvendiğimde, çok ağladım. ama insan da, güvenmek istiyor bea.
lakin O'ndan başkasına güvenme, aldatır sözü uyarınca hep hep yanılmadık mı?
yine de ısrarla, güven özlemi neden ? tokat yiyecek yanağın kaldı mı sanki?
11 yorum:
Ben özellikle 1 tanıdıktan çok erken yaşta yediğim kazıklardan dolyı sonrasında da çalışma hayatına başladıktan ve nişanlandıktan sonra aşırı bir güvensizlik yaşıyorum... Artık insanlardan korkmaya çekinmeye ve çekingen davranmaya başladım güvenemediğim için ne yazıkki....Ama kesinlikle de katılıyorum. İnsan güvenmek istiyor. Çünkü biz yaradılış itibari ile inanmadan güvenmeden yaşayamazmışız gibi geliyor bana...
Ama ders çıkarmakta gerekir güvenmediğim insanlardan uzak durmaya çalışıyorum. Bir de onların durumuna düşmemek için elimden geleni yapmalıyım diye düşünüyorum. Tabii bi de akıllandım iyice gözlem yapmadan hayatıma sokmuyorum kimseyi, Allahım şaşırtmasın.
gerçekten yaş geçtikçe neler görüyo insan, ne kadar sevip güvendiklerin ne kadar uzakmış sana. bunu anladıkça yıkılıyosun.
Güven zor be canim :-)
blogumu ziyaretin icin cok sagol...
yine beklerim
sevgiler
hiç bir zaman tadamadım o duyguyu..çok küçükken de şimdi de...insan istiyor ama ara sıra..
kendimden başkasına tam anlamıyla güvenemem annem babam dahil, güvenmeyi değil güvenmemeyi öğrenmek gerekiyor birazda,
Canım,
aslında kendinde söylemişsin. Güvenmemek de nereye kadar.Güvenmek güzeldir. Aslında seni kandırdığını sanan kendini kandırmakta. O dakika için ya da belli bir zaman için senin canını yakabilir ama daha sonra yalnız kaldığında en çok da kendini kandırdığını anlar.
Ben inanmak ve güvenmenin gerekli olduğuna inananlardanım. Elbette bizi şaşırtanlar, üzenler olacak ama yine de bizler kazanacağız.
Yaşadıklarına inat onların seni olmanı istedikleri mutsuz insan değil, yaşadıklarından ders çıkarmış güçlü biri olman dileğiyle,
Sevgiyle kal.
ATÖLYE KEDİ;insanı güvendiği dağlara yağan kar üşütüyor demi?
LOVEMEORLEAVEME;yıkılmak değil de tökezliyoruz sadece, daha da güçlenip bileniyoruz hayata.bir de hayalkırıklığı olmasa.
NİSA; ahh yaran derin arkadaşım :(
DÜRR-İ YEKTA;anaya babaya güvenemezsen kime güveneceksin ki? eloğluna mı?
BÜLBÜLÜNYERİ;galiba sorunumuz hayalkırıklıklarıyla başedememek :(
canım neval seni okurken bazen kendimi okudum sandım cok sıcak cok ıcten yazmızsın.
HANİFE; Hoşgeldin.beğenmene sevindim bazen ,yüreğimin figanlarını döküyorum buraya,ona denk gelmişsin :)
Neval'cim güven konusunda ilk hayal kırıklığı sorma,diyetkerle veremedigim 10 kiloyu 1 hafta olmadan birdenbire vermiştim.uykusuz gunler .cok acı günlerdi,hatirlamak dahi içimi açıtıyor. Allah guvenebilecegimiz insanlarla bizi karşılaştırsın.
OTUZUNDAN SONRA;ilki en zoru galiba.
Amin bacım
Yorum Gönder