komşu komşu

komşu vardır , komşucuk vardır.

komşu,    akrabandan daha önce koşar derdine .    misal karşı komşum;    bir yaz akşam üzeri z. teyzeyle havalandık biraz,  bahçedeki bankta.     eve geldiğimde kapı aralıktı.    titredim panikle.
hani eş dost ? komşuma koştum.   eşi önde,  elinde sopa biz arkada ,daltonlar gibi  yavaşça dolaştık evi. meğersem kapıyı tam çekmemişim ; telaşe memuru.

sonra z. teyze var; geçende rüyamda öldüğünü görüp,    paralanırca ağladığım. her derdime koşar,canım ne isterse yapar   ,bazen de karnım aç olur,   işten gelirken ararım sıkılmadan;
ne yemek yaptın  ? diye.   ondaki menü güzelse hemen çalarım kapısını.
nazımı çeker, moralim bozuksa teselli eder,   yani her eve lazımdır kendisi.    akrabamdan ve kardeşimden ileridir maalesef.     zaten trakyalılarda akrabalık sevdası kıttır biraz,bayramda ya da nikahlarda görüşmek yeter.

yine z. teyze ve onun gibi niceleri vardır ki,çevrenizde  gitmek istediğinizde etten püften sebeplerle geri çevrilmezsiniz asla,    her daim kapıları herkese açıktır.  bu yüzden onlar da hiç geri çevrilmezler,beklenirler.
her gelene de aynı güleryüzü gösterirler.    istenilmenin huzurunu yaşayanın kalkası gelmez hemen.ne verdiyse Allah,    onu paylaşırlar seninle kuruntu yapmadan.ve orda yediğin ne kadar tatlı gelir sana,  güleryüzle birleşince.

bir de  komşucuk vardır;    göstermelik.  sureti vardır, içi boş;   tıngırdayıp durur.
ne kendine  ne çevresine faydası vardır.aceleyle   bişey isterseniz kesin yoktur.    kafa dağıtmaya beş dakika geçersin,  sanki minderinde diken var, oturamazsın.     samimiyetten uzak hava   üşütür, kaçarsın sıcak yuvana.

uzun sözün kısası,   komşucuk faydasız,    komşuysa olmazsa olmaz.