ey kaçak istanbullular !

geri dönün !

her nereye attıysan kendini ,   sıcağı ya da tatili bahane edip,       yuvana şehrine dön artık
vaki değildi şimdiye kadar;    hızla gidebildiğimiz yollar,       kimseye çarpmadan yürüdüğümüz kaldırımlar
hatırlamazdık ,otobüslerde oturduğumuz günleri, ya da     nişantaşından vınn diye geçtiğimiz   zamanları,  ninelerimizden      duyduklarımız hariç.

bak,   hiç alışık değiliz   biz buna .      boş yollara,     parklara,    otobüslere,   sokaklara bir alışırsak
mazaAllah yandık gitti.
zümrüt ovanı,      tertemiz havanı       altın kaldırım taşı  sevdasıyla bırakıp,   anadolunun bağrından da    kopup geldiysen artık ,     buradan vazgeçemezsin demektir,       tutunursun her bir tırnağınla,       illa burası da burası diye

kimse beklemiyor  aslında,    seni kapılarda mum yakıp da .      gerçi  geleceksin kürkçü dükkanına,    dedim ya;      suyunu içtin ,egzosunu  kokladın bir kere.
geleceksin de ,     bari mutasyona uğramış gel ,    ya da gevşemiş,    ya da lüzumsuz sinirlerini aldırmış olarak. neden ola dersen,     cevabım işte şuracıkta;

malum önümüz ramazan,      gereksiz kalabalığınla    yayılırsan her bir tarafa ,        basarsan öyle tınn      diye bam tellerine,       açlık vahim ,      susuzluk ayyuka çıkmışken,       malum çevreler,     sansar misali iç savaş çıkartalım diye dönenirken çevremizde ,      senin kalabalığını da,      kabalığını da hiç çekemem
dostum !