sessiz teyyare

tabiiki eski kanka hemen el attı işe     ve gene tenha fakat ,      cayır cayır yanan izmir sokaklarında adres aramaya başladık.        gaziemirde bir lojmana düşünce yolumuz,      gezimiz maceraya dönüşmeye yüz tuttu.
neden mi macera ?      çünkü olaya bir köpek dahil oldu,     epey farklı profil çizen bir aile    ve ortak nokta bulma çabalarımız,       yıllar önce aldığım kararın,   pat diye yüzüme vurulması .  
bunu yazamayacağım,    çünkü kızımın gizlice okuması    riskini göze alamam.





neyse ,      evlerine gittiğimizde ilk hoşbeşten sonra öğrendikki ;   abi hakim,    eşi öğretmen emeklisiymiş, iki genç oğlan ,  bir minik kızları varmış.    bir de köpekleri !     benim için ne güzel haber !
dahası izmirde herkes öğlene doğru kalkar ,      ancak  akşamları sokaklarda arz-ı endam ederlermiş    sıcaktan dolayı .       yüzümdeki kızarıklıklardan anlamalıydım zaten.
ev sahiplerimiz,     bizi seferihisardaki yazlıklarına davet edince    ,misafiriz ya ,boynumuz kıldan ince. düştük yollara.       nefis manzaralar eşliğinde,    vardık üfül üfül esen siteye.       köpekle mümkün olduğunca aynı kareye girmemeye çalışınca,    ev sahipleri sağolsunlar,   bağlayıp kulubeye kapattılar da, şen şakrak halime geri döndüm.
ilk foto meşhur kuşadası ..






güzin abla,     el sanatları öğretmeni ve candan bir hanım ve ..çorumlu     ama asimile olmuşundan.   o yüzden oturup ,   çorumun kadınlarını ve kaynanalarımızı çekiştirdik .     ahh...   korkarım  bütün sevaplarım gidiyor, sırf bu yüzden ona doğru.       imece usülü hazırlanıp tüketilen yemekte ,ilhami abinin , goncamla bizi biraraya getiren kişi olduğunu farkettik .       çünkü eşimin,  o bölümü yazmasının sebebi oymuş.     bundan gayet memnun ,  gülüyordu.      izmir gezisini,    istanbul dönüşüne bıraktık beraberce.    müsaade isteyip kalktığımızda akşam olmak üzereydi    ve    iki şeyden emindim artık;

1-  hakimler,   cüppesiz o kadar korkutucu değiller ve sık sık gülüyorlar hatta

2- eşim,   dünyadaki en kılıbık erkek değilmiş