sessiz teyyare

buram buram tatil günlerinden,  herkese merhabalar.      aç- susuz da geçse  yine de güzel, tatil.    tek üzücü gerçek ,   yakında bitmek üzere olması  ve daha 1 kilocuk bile verememiş olmam.

günler,     tam bir rehavetle geçiyor,   bunun yanında, rutin annelik hizmetleriyle.       ergen boncuğumla uğraşıyoruz ,   bolca isyankar   ve başa çıkacak sabrımız var mı bilemiyorum.      geçen akşam,  sabır taşı goncamın çatlamasına az kaldığını gördüğümden beri,   pek emin değilim.

geçen akşam,   iftar yemeğine erkekimin arkadaşına gittik,   hanımıyla pek samimiyetimiz yok ,     her sene iftarlarda birer kere karşılaşmamızı saymazsak.      yanıma sokulmaya çalışmasından anlıyorum ki,    merak ediyor.       ahh..      zaten bahsetmiştim,     kaçındığım insanları çektiğimden şurada.    kadına  önyargılıyım biraz,    kabul ediyorum.    adamın  kendi ağzından arkadaşlarına ,      eşinin  evinde toplantı istemediğini duyduğumdan beri.      beyfendi diyemiyorum ,  bunu söylediği için .    konuyu kapatmak için,  iftar yüzünden bayağı uğraştığını söyleyebilirim.    dörtte birini tüketebilmemize rağmen.
dün akşam iftara misafirim vardı;

menü basitti; mercimek çorbası - fırında köfteli papates ,
iftariyelik   ve    sarımsaklı havuç salatası





közlenmiş biber ,tarif hünerli bayanlardan,
mücver ve börek




küçülen  mideleri düşünerek,  porsiyonları küçük tutsam da,    zeytinyağlı yapmasam da,  dünyalar kadar  arttı .
misafirlerimden bahsedersem ,   teyzemin oğlu ve ailesi.    yakın oturmamıza rağmen,   uzun zamandır ailece görüşememiştik    ve sorumlusu  biz değildik.    sanırım dayım (yaş farkından dolayı öyle deriz biz) , sırtında gezdirdiği yeğeninin,   kendisinden bir adım ötesine geçmesini hazmedemiyor    ya da,  bilmediğim nedenden dolayı kırgındı .    biraz da,     trakyalıların mesafeli akraba ilişkilerini katarsak işe, normal geliyor bu uzaklık.  gönül tersini istese de.
akşam güzel geçti,  yine de bir iki laf yedim, kafaya takmadığım.     az sırtında gezdirmemiştir beni .   lakin sevgili dayım ,     arkadaşlarından gelen kahve çağrısına dayanamadı,    kısa kesti ziyareti .
eşinin üzgünlüğünü görünce,   yine aşık oldum goncama,   evde bizimle olduğu için.