1,2,3 çorum

çorum  günlerinin üçüncüsündeyiz.     bu üç güne,    bir köy gezisi,     bir iftar çadırı ,   gece alışverişi , iki davet sığdırdık.     ehh       biraz zor oldu tabii;





köye gitmek güzeldi,    trekking de;
doğa ,    insanın sıkıntısını alıyor,    ne de güzel avutuyor.       kaynana sıkıntısını da.
iki cambaz asla bir ipte oynamıyor.     bir defasında biri düşüyor ,  diğerinde öbürü.    düşmek can sıkıcı da olsa,     olan seyircilere oluyor,      kime tezahürat yapacaklarını şaşıyorlar.





sorun;     iki gece üstüste,      aynı yemeği yemek istemememden çıktı;    etli patates.     halbuki ne tatlıydı,  kaynımda yediğimizde.      ertesi günü, köy gezmesinde      şımarıkça ben onu yemek istemiyorum, deyince kaynana damarı tuttu    ve ısrarla reddetmesine rağmen,     mecbursun dedi .    bir yay burcuna?       hem de sıkça kullandığı,     diken diken kelimelere gıcık olan     ve     görmezden gelemeyen bir yay'a?     cık cık cık.. boğaya kırmızı bayrak salla ,  daha iyi.

gülerek,    ben de gider lokantada yerim, dedim de cevap geldi hemen;    ben de takılırım peşine diye.  benim cevap da hazırdı;     alışıksın zaten.    bu sefer o da hazırlıklıydı.   iyi yapıyorum deyiverdi .    pişkinlikte son nokta.
tabii evveliyatı var,    bu gülerek de olsa yapılan çemkirmenin.     eşim aslında,    köy ziyaretine kardeşiyle gitmek istemişti,  sonradan  eşleri de katmıştı.     önceden, dere tepe beraber  gezmeye ,benden söz aldığı için tamam demiştim.       ama bayan her gezenin peşine takılan,     nasılsa duydu ve yapacağını yaptı,    takıldı. eşimin, kardeşiyle vakit geçirmek istediğini bildiğimden ,    bu gerçeği bildirdim usulca.     ama kaynana istemeyen    gelin durumuna düştüm ve yüzsüzce geldi.  tek seçeneğim yoksaymaktı.
skor; 1-0

akşamüzeri  eve gelip ,  onları bırakıp kızımı  aldık ,  doğru çarşıya .    kapıyı çekip çıkarken açıklamayı evlatlarına bıraktım.
berabere; 1-1




iftarımızı iftar çadırında yapıp,     bayram alışverişine çıkmış,   insan selinin içine bıraktık kendimizi.  hasan ustada bir mola;





lakin dönüşte,   hesap sorulan oldum.    bu kadar gerginlik aşardı teyyareyi.      kendimi  şaşırtarak, ılımlı nazik cümlelerle üzüldüğümü belirttim ki,   düpedüz hafif kalıyordu.   oysa  gıcık olmuş,   çıldırmış,   diş bilemiş , bıkmıştım vs vs..         alttan aldıkça hesap sordu ,   sıkıldım konuyu kapasam da ,kararım kesindi;
seneye çorum başlangıçlı karadeniz turu ,kaynım ve eltimle beraber lakin kuyruksuz .
siz şimdi, tatilin kalanında anlaşmazlıklar bitti,can-ciğer -kaynana-gelin  sarması olduk  sandınız değilmi ?

 nerde..     ikinci raunt    gelecek