sessiz teyyare

geçenlerde,    bloglarda kış hazırlıklarına bakarken,    gözüme çarpan  fasulye turşusu, aldı götürdü biyerlere hemen.        ilk yediğim an, aklıma geldi; yıl bilmem kaç,   galiba lisedeydim,    köye gitmiştik.  anneannem sağ ve eski toprak evinde,   kendi başına yaşıyor,    bu da demektir ki 25 yıl öncesi felan.  akşam saatlerindeyiz, sofrada yemek yiyoruz,   teyzem de gelmiş.      anneannem kuru fasulye yapmış,   teyzem de fasulye ve havuç turşusu getirmiş.       bazen akşam yediğimi    unuturken,   bu kadar eskiyi hatırlamak ne garip.    beyinde ve dimağda,    iz bırakanları hatırlıyoruz galiba,   ne kadar geçse de.
o turşunun tadı hala aklımda.   yanısıra teyzem,   köyde şaibeli ölü bulunan,   değirmencinin kızından bahsediyor, mütevazi ve müteedeyyin köyümüz ilk ve son defa,  böyle faili meçhule sahne oluyor.    olayın ayrıntılarını  ,sonuna dek açılmış kulaklarla ( ve muhtemelen gözlerle) dinliyorum.
  

o yıllarda cinayet,     sadece evimize sokmadığımız gazetelerin,    ikinci sayfasında kalmaya      mahkum bir olgu,   kaldı ki köyde olsun,     dehşete düşmüştük hepimiz.        kışın ortasında,   kim kim niye köye gitmişiz, o ayrı muamma.     zihnimde  ,   o sofrada yenenler ve konuşulanlar, bir fotoğraf gibi duruyor sadece.
sonraları  ,gene gittik köye,     anneannemin yeni ama biçimsiz evi yapıldığında .    belki teyzem, gene gönderdi seviyoruz diye turşudan.      hatta muhtemelen annem de,  yapmaya başladı ama onlar iz bırakmadı,yanında heyecan ve dehşet olmayınca.

o zaman ne mutluymuşum farkında olmadan.    ölümle yüzyüze gelmemişim.  bütün yakınlarım sağ;   dayım, enişteler,    halam,anneannem,   babam...
işte o zamanlar,    eniştelerin    kanka değil, enişte gibi ağırlığı olduğu zamanlardı.      teyzelerimin naif olduğu ölçüde ,  sert duruşlu,   biraz ilgisiz ama babacan,      teyzelerimin bizi  şımarttığı oranda da  çekinilesi,    ne tuhaftırki; onların kırılgan ve temiz güzellikleri kadar ,çirkin.        evet hepsi de çirkinceydiler,nur içinde yatsınlar.    kısaca söylemek gerekirse,    en şanslıları annemmiş.
şimdinin enişteleri bayık genelde .     bırak yeğeni baldızı ,     hanımı bile ilk tökezde    şutlamaya hazır mazaAllah.   hiç güvenmeyin kızlar.