çırpınma; neye dair ?

evlatlarımız için ,   hayatımız boyunca yaptığımız her şeyin,     amaca yönelik söylenen her sözün, topluca adı bu olmalı.   
bunalım takılırsam  da,  kendini paralama da diyebilirim,   ya da adama.   hepsi ne için ?
yüzlerinde biraz ilgi ifadesi ,  ya da mutluluk gülücükleri için,    belki beş dakika ömürlü.

zaten her çabamız onlar için değil mi?    yaşamadığımızı onlara yaşatmak için ?   sıkıntı çektiysek,aman çekmesin onlar     ,   aç kaldıysak onlar her daim tok olsun,     hesapları yapmıyormuyuz ?     ya  kıymet bilmemizin nedeni,    çekilen o sıkıntılarsa ?      olmasaydı o çileler ,      biz de şu eleştirdiğimiz yavrular gibi olurmuyduk ki ?      acıkmadan yiyen,   açlığı bilir mi ki ?

yaparız ederiz ,  bir bakmışız ki,    duman misali uçmuş,   gitmiş bacadan,   kanaat .  sonra da    suçlarız  tatminsiz       ve    nankör diye.        halbuki onlar bize,    boş bir tuval gibi bahşedilmedi mi ?
sığınırım Rabbime ; ona giden yolu resmedecek  iken ,o tuvali manasız çiziktirmelerle  heba etmekten.