23 Eylül 2011 Cuma

bazen öyle üzülür ki insan ,   yazamaz bunu ,  dillendiremez ki.
yok  sayamazsın da ,   öyle büyük hayalkırıklığıyla.
oysa dile gelse, zihinden geçenler  cesurca,
o zaman ikimiz de kurtulurduk belki,    içsel konuşmalardan.    bir kurup ,bozmalardan
olmasa hiç kırgınlık,    ortalık olsa süt liman .



eskimiş giysi misali ,  çıkarılıp orada bırakılsa,    unutulsa   sen öyle dedinler- ben haklıyımlar
ortak alanda,   birbirine akan gözlerde buluşabilsek
bu kadar zor olmasam,    aşabilsen geçmiş hükümleri
adeta ihtiyaç duysak ,     nefes alabilmek için  birbirimize
eller birleşse,   bir  sussa gururun buz sesi

ama olması için bunların ,     ilk adımı     hep biri atmalı değil mi ?

görsel