bazen öyle üzülür ki insan , yazamaz bunu , dillendiremez ki.
yok sayamazsın da , öyle büyük hayalkırıklığıyla.
oysa dile gelse, zihinden geçenler cesurca,
o zaman ikimiz de kurtulurduk belki, içsel konuşmalardan. bir kurup ,bozmalardan
olmasa hiç kırgınlık, ortalık olsa süt liman .
eskimiş giysi misali , çıkarılıp orada bırakılsa, unutulsa sen öyle dedinler- ben haklıyımlar
ortak alanda, birbirine akan gözlerde buluşabilsek
bu kadar zor olmasam, aşabilsen geçmiş hükümleri
adeta ihtiyaç duysak , nefes alabilmek için birbirimize
eller birleşse, bir sussa gururun buz sesi
ama olması için bunların , ilk adımı hep biri atmalı değil mi ?
görsel