ergenim el kızını severse ,

üstüne üstlük ,   seni seviyorum derse ,  bıcırık ağzıyla...      ben de bunu duyarsam,     ne olur ?
elimde poşetlerle,    öyle kalakalırım  tabii

pazara gitme yasağını delmiş,       kendini bir nebze suçlu hisseden  anne,      kapıyı açıp elinde telefon,  arka odaya pısan oğlunun peşine takılıp,    gizlice dinler .
çünkü gözünün içine baktığım kıymetlim ,      kaç gündür dalgın dalgın gezer de ,      okul değiştirmekdendir diye, yüreğimi serin tutmaya çalışıyordum oysa .     hatta  goncamın,     kız meselesi mi acaba  ? diye dillendirdiği kuşkularını da,     kocaman bir özgüvenle;     yook canım ,  ne kızı ?      okulu sevmedi diye,   bertaraf etmeye çalışıyordum .      aldın mı cevabını , teyyare ?

minnoşum diye sevdiğin ,   kuru oğlun elin kızına şakırken telefonda,    öyle kaldın demi ?      zaten gizlice dinleyenler,     ne zaman mesut olacakları şeyler   duyarlar  ki ?
bozulursun öyle demi?    hele hele      bay dalgınbakıştan  ,    balşekeroğlana dönüşürse akabinde boncuk.

zaman ,    kendine dürüstlük zamanı;     kıskandım düpedüz.      sevgisini sadece bize bahşeden oğlum,   dışa açılma politikasına girmiş ,   enginlere yelken açmış hatta.

şaşırdım biraz da ;     bana benzediğini düşünüyordum,    sevgisini dile getirmekte tutuk olacağını sanırdım dolayısıyla.    pek rahat bizimki.
rahatsız oldum;      özel konuşmaya dahil olduğum için.   iyiki de o şaşkınlıkla ,  müdahil olmadım, odaya dalıverip.

şimdi biraz toparlandım    ve  gençlik işte diye hoşgörebiliyorsam da ,    galiba  aşk- meşk     konularını çocuklarımla hiç bir zaman konuşamayacağım .
yok, yok       fazla gelir bünyeye,      kaldıramam bu kadar medeniyeti..

şimdi de ,    uçan ayaklarla çıktı dışarı .      kaynanam da oğlunu ,     onbeş günde bir istanbula gönderirken bunları mı hissediyordu ?
affet beni kaynanacım....


görsel