erkek annesi olmak

şurası bir gerçek ki,     babalarla kızları arasında,      nasıl bir düşkünlük varsa,     annelerle oğulları arasında da  özel bir bağ vardır.
babamın kıymetlisiydim hep .  sert bir eski zaman adamı olmasına rağmen,     pek merhametliydi,    hiç bir isteğimi de ,  geri çevirmedi rahmetli,     eş seçimim hariç.       amcamın yoğun  telkinlerine rağmen,  ayaklarımın üstünde durabilmem için,       yönlendirdi hep.      okuttu,   aklım bir karış havadayken,    ehliyet almamı sağladı.      2 yıllık üniv. maceramdan sonra,     yükseğini yapmamı istedi,    hatta çalışmaya teşvik etti.   mirasında bile ayırmadı oğullarından .     ta ki ,     aney oğulları lehine taraf tutana kadar.

hep hissederdim bunu ,    yetişirken de,    ne kadar yumuşak  başlı ve sabırlı da olsa,    annemle erkek kardeşlerim arasındaki    o sevgi dolu büyülü havayı.       ne yapsalar annem kızmazdı onlara,    hep hoşgörmeye hazır,   asla kızmayan,  hep çırpınan.      onlar doğal hak görüp şımardıkça, aksileşirdim  onlara karşı.        küçükken hep sorardım,    teyit ettirmek istercesine,   en çok kimi seviyorsun ? diye.
yanıt hep aynıydı;  hepinizi aynı seviyorum. beş parmak birbirinden ayrılır mı hiç diye ?    peh...    düpedüz farklı işte

kızım ilk göz ağrım.    onunla adım attık,   bebişlerin sihirli sevgi dolu dünyasına.    onunla büyüdük. hele tezcanlı anneysen,   24 saatini ona hasrediyorsun      ve     hiç bir canlıyı onun kadar sevemeyeceğini düşünürken,       Rabbim ikinci evladı veriyor.      erkek bebeklere karşı ,   en ufak bir sempatin yokken,minik parçan,    çelik oklarla bağlıyor kendine, daha minnacıkken .    ve o bağ hep devam ediyor.     ne yapsa ,nasıl üzse de,    sen hep düşkün oluyor,      gözünün içine bakıyorsun.

kızın büyüyüp,  en acımasız tenkitçin    ve affetmez kaynana vekilin olduğunda ,   zoruna gidiyor.   ah hele karşına geçip,     ergenlik cırıltılarına başladığında,     yüreğinde bişeyler kırılıyor ve kök salıyor diken gibi. ne kadar zaman geçerse geçsin,     istersen kanka ol,   her sürtüşmede o kök salmış diken,    kanatıyor içini.
ve kızlar o kadar vefakar ki.

oğlun ise ne yaparsa yapsın,     unutuveriyorsun.     işte fark orada.      ve onlar bu aşkı o kadar rahat bir kayıtsızlıkla kabulleniyor ki,     aksi imkansızmışcasına.    asla sevdirmeyen birer şımarıklar aslında ,  altına serdiğimiz dünyanın , en doğal hakkı olduğuna inanan.

ve bütün erkekler gibi,    o kadar vefasızlar ki ;        el kızı yüreğine düştüğünde,     ömrümüzce uğraşıp oturamadığımız tahta ,     onları buyur ediveriyorlar

tıpkı bizim , kimseden izin falan almadan oturduğumuz gibi.


görseller