kısa... kısa...

bir önceki postta,     pazar günkü halim malum;      evdeyken tv'yi hiç açmadığımdan,  felaketten eşim akşam gelince haberim oldu.       sabah da oğlumla beraber,      rutin kontrolü için hastane yollarındaydım.
hastane gene tıklım tıklım,     sinirler havada,      insanlar bencil.     çaçaron çingene kırmasıyla,   papaz olacakken ,sağduyunun sesini mi dinledim,halim mi yoktu,    bilinmez, uymadım.     ya da goncamın demesi; sinirlerimi aldırmışım.     gelince de,     nezle biraz halsizleştirdi .   bu da hasta hasta neval sofrası;
(tabaklar bardaklar her çeşitten,biberler yanmış nerdeyse )

sağdaki yeşil tabaktaki çikolatamsı şey;  kuşburnu marmelatı,çorum ganimeti.
felaketin ardından,    facedeki bazı şapşalların marifetlerini duydum.     ve enkaz soyguncularının hainliklerini.  gerçi gölcük depreminde,    fırsattan istifade çocuk kaçıranları da duymuştuk.    insan var,    insan tenine bürünmüş hayvanlar var, her ırkta ve dinde,      dünyanın her bir yerinde.

tv deki haber goygoycularını da gördüm.     bardağın boş tarafını gözümüze sokmaya çalışan.   binlerce binanın yıkıldığı yerleşimde,     kazarak gece gündüz çalışan insanlardan değil de,     yetmeyen çadırlardan,sokakta yatanlardan bahseden.      
kayıp fazla olunca,    yardımların koordineli şekilde ulaşması da,    vakit alıyor haliyle.     99 depreminde çoğunluk sokakta yattı,o zaman kızılayda bile çadır yoktu (mevzu burada derinleşiyor) .
yabancı ülkelerin yardımı olmasaydı, ne olurdu milletin hali acaba ? mecbur bırakıldığımız iktidar ne kadar acizdi.  o zaman sadece edebiyat yapıyordunuz oturduğunuz yerden haberci kumkuması .

Van'da deprem afetiyle savaşan kardeşlerimize,  geçmiş olsun.     ruhunu teslim edenlerin Allah taksiratını affetsin,yakınlarına dayanma gücü versin .     Amin.

hastaya ne lazım ?