öyle zorluklar ki, O'nun yardımıyla aşarken , ufak tefek günahlarımızdan kurtulduğumuzu umduğumuz. çoktan haketmemize rağmen , zorlanırken bile nasıl da rahmetle muamele ediyor Mevlamız.
bu da O'nun şefkatine ayrı delil değil mi ?
bizi nefretten soluksuz bırakan, insanların da yaratıcısı O. ve bütün insanlık için, son ana dek tövbe kapılarını açık tutan yine O. bizlerse,sıkıştığımız anda bunu hakedecek ne yaptım ? diyecek kadar şuursuz ve bardağın boş tarafını görecek kadar kör.
8 yorum:
bende hep bunu düşünüyorum, annemin bana olan iyiliğini ve sonra rabbimizin bize olan merhametini ve bu kadar nimetin şükrünü nasıl verceğimi,:(
evet malesef sadece o bunaldığımız zamanlarda O nu hatırlayan,Ona yalvaran,felaha çıkınnca da burnu yeniden havalanan yine biz...
DÜRR-İ YEKTA;akıl havsala almıyor,çözüm yine O'nun rahmetinde:)
KPSSZEDE;yatacak yerimiz yok aslında demi?
Bazen dua ederken yüzsüzlüğümü hissediyorum. Bütün şikayetlerim, tahammülsüzlüğüm, şükürsüzlüğüm geliyor aklıma utanıyorum :(
ŞEHİRLERARASI AŞK; öyle anlarda dua edebilmenin de bir nimet olduğunu aklına getirirsen,kendini şüphesiz daha iyi hissedeceksin
Nankörüz biz...sadece bunu söyleyebiliyorum şu an.ama umutsuz değilim asla..
Binlerce kere şükürler olsun dünümüze , bugünümüze.
Bazen maalesef utanarak söylüyorum ki unutabiliyorum şükür etmeyi:(
LİMON ÇİÇEKLERİ; Korkuyla ümit arasında olmalı değil mi arkadaşım ?
İKİZ ANNESİ;Amin,ne kadar güzel dua:)
ah,kör şeytanın işleri bunlar hep
Yorum Gönder