silemem ki seni; dünyaya gelme sebebimsin. hayatımın kaynağısın.
bana söylediklerini söyleseydi herhangi biri, kalbimde de olsa, kazıyıp atmıştım anne.
lakin sen emanetsin, babamdan ve bilirim ki, çektiğim her acı senin yüreğini yakar, benden fazla çare ararsın
yaptığım hataları bir bir döken ortaya, olsaydı başkası, ahh diyecek lafım hiç bitmezdi ona, sakınmadan düşünmeden.
oysa sana söyleyeceğim her acı söz, önce yüreğimi , sonra dilimi yakar bilirim.
fakat yaptıklarımı atarken arkaya, yapmadıklarımı söyleyen olsaydı el, büyük zevkle dönerdim bir daha aramamacasına.
oysa sen benim annemsin. kendimi ne kadar paralasam da, en kolay arkanı döndüğün, harcadığın olsam da, annemsin .
herkesin hatasına sonsuz saygın varken ve bize bunu devamlı öğütlerken
neden beni bu kadar zor affediyorsun anne ?
görsel
