masal 2

her aşkın bir hikayesi varmış.   işte benim hikayem;

okulun ikinci günüydü ;      baktım birisi benim diye nitelediğim yerde oturmuş,   pembe dosyası  ( bu yüzden onunla çook dalga geçtim çook )     ve üzerindeki yazıyı hiç unutmuyorum;  çorum  .   çorum da  nere  ?diye düşündüğümü hatırlıyorum      ( artık kaç km,   istanbulla arası     herşeyini biliyorum bayan burnu büyük olarak )     
dedimki ( liseli kız havasıyla )  ;  orası benim yerim .    o da  ; öylemi ? demiş   dik dik baktığını hatırlıyorum şaşkın bakışlarıma karşın,        ne kadar yabani Allahın çorumlusu demiştim,        hiç hoşlanmamıştım
artık benim çorumlum oldu

demekki neymiş ?      büyük söylememek lazımmış 
sene sonuna kadar görmezden gelebildim onu ; zor olmadı.         o da bayan 25 yaşla muhatap oluyor derslerine ,    çizimlerine yardım ediyordu  
arkadaşlık ettiklerini düşünüyor,      ayıplıyordum hiç kapalı kıza yakışıyormu diye ?  büyük konuşan koca ağzım benim

okul tatil olmasına az zaman kala,    bayan 25 yaş okulu bıraktı ve sıra komşusu miras kalıverdi bana . kimsenin artığını istemem deyi,   yüz vermedim.        lakin   sadece arkadaşlık istediğini görünce, yumuşadım  sınıftaki diğer kapalı kızlarla bizi gözetti ,   abilik yaptı bize epey .         uzun uzun konuşmalar yaptık beraberce  .       eve  yaptığım kaçamaklarda,      otobüste devam etti yarenliğimiz

ne zaman değişti birbirimize bakışımız,       ne zaman hoşlanmaya başladık ?  söylemek zor .    onunla beraber olmak için,   sıksık eve gitmeye başladığımı farkettiğimde , onun da okula verdiğim, başıaçık resmime baktığını öğrendiğimde galiba .    kendime duyduğum kızgınlığı,     ondan çıkarmış sen nasıl böyle yaparsın  ?  diye bozuşmuştum .         yıldız yokuşundan inene kadar ,yalvarmıştı garibim .
kendime devamlı kızıyor,    ona olan ilgimden kendimi suçluyor, hıncımı ondan alıyordum.       o kadar üzdüm ve bezdirdim  ki onu .    yerinde olsam;     çoktan        tak sepeti koluna- herkes kendi yoluna kızım demiştim

   

asla ilgimi belli etmedim,        hiç emin olamadı benden .      şimdiki sözde kapalı- özde açık kızlar gibi,   sarmaş dolaş gezmedim.        aramızda daima çanta,   dosya bişey oluyordu .         şimdi bakıyorum da milletteki rahatlığa , doğrusunu yapmışım,       olanca cahilliğimle ya da      annem evden çıkarken arkamdan çok dua ediyormuş.         ben de etmeliyim artık kızıma.

hayatımdaki ilk ve son aşk ilanını,         tıka basa dolu bir otobüste  ( muhtemelen birkaç kişinin kulak misafiri olmasıyla ) aldım .
evlenme teklifini de,     zuhuratbabada gezerken .          zavallımı nasıl korkuttuysam, her an kafasına bir şey atacakmışım gibi çabuk çabuk       konuşuyordu

ahh çok kararlıydım.         lakin  kalplerimiz,    ailelerimizin hesabını bozdu ; okul bitince ondan da kurtulurum sandım .             nasıl derdim aileme ,      kapandım ama okuldan koca buldum geldim ?        kuran kursuna yatılı yazıldım,     hoca olmak için .          ortak kız  arkadaşlarımızı gönderdi ,    haberci diye.         gizlice kaçırma planları yapmış hay yarebbim

istemeye geldiler kaç kez,   babam kızım hoca olacak diyor gönderiyor. arada kalan teyyare ,sonunda iflas bayrağını çekti      ve asla yapmam dediğini yaptı .   GENE .    ödü koptuğu babasının    karşısına geçti ve ben bu çocukla evleneceğim dedi .    (  hala utanıyorum )

dedi de evlenebildi mi ?       evet,      ama tam dört senede .          1 sene sözlü 1 sene nişanlı kaldık ve her adımda vazgeçirmeye çalıştılar.    sonunda gittik nikah günü aldık da kurtulduk .    yoksa hala bekar olabilirdim bu yaşta .
ahh çok zor oldu .         babaların kızlarını vermesi zaten zor,      benimki olunca ikiyle çarp ,     kaçkez ciddi ciddi bohçamı alıp ( içine ne koycaksam ? ) kaçmayı düşündüm .       bütün son an krizlerine az kaldı deyip dayandık ve düğün gelip çattı . tamam artık beraberiz diyecekken ...