annelik zor zanaat , kaynanalıksa öd kopartıcı

bugün   ediyle büdü senaryosunun 3. günü    ve iliklerime kadar  bıkmış durundayım
o kadar gezmelere rağmen,   bu haftayı -evde yemek yapmama  haftası- ilan etmeme rağmen .  bir de iki günlüğüne işi astım,    tam oldu.          kuru kızımın yokluğuna ,    tam alıştığımızı sanırken,     sürpriz yapıp tekrar kucağımıza sokuluveriyor,   zorla kendini sevdiren şımarıklığıyla.       ama minik erkekimden     ayrı kalmaya alışık değiliz,   iğnelerinden ötürü

ahizeden gelen;   - iyiyim anne- diyen  sesi yetmiyor özlem gidermeye,       o kadarki;    bunu da söyleyeceğimi hiç sanmazdım;        ergen çocuk-titiz anne        çekişmelerimizi bile özledim

çocuklarımız ne kadar merkezinde, gittikçe küçülen dünyamızın .       teknoloji gelişip, dünyanın kapılarını    bir bir önümüze serdikçe ,         iç dünyamızın küçülmesi,       yüreklerimizin büzülmesi neden acaba ?
kocaman ailelerde yaşarken,    vermeyi öğrenirdik           şimdi minik çekirdek ailelerimizde onları koruyalım diye,    şüphe etmeyi kısıtlamayı öğreniyoruz ve öğretiyoruz          bencil olduk,  kısaca sebep bu,bütün neden niçinlerin cevabı.

çocuğumuza    duyduğımuz şefkat sahiplenme      elimizde değil biliyorum             ama eğer kontrol altına almazsak,    büyüdüklerinde beklentilerimiz  de o nisbette artıyor.         belki de   farkına varmadan boşa çıkarmışsak,   ailemizin bizden umduklarını ,    bizim aynı şeyleri istemeye ne kadar hakkımız var ?       sonu hüsrana mahkum olmuş bir umut.
zaten görüyordum da;    geçen gün emin oldum.    z. teyzeyle gelinini görünce.       uzun uğraşlar sonucu evlenmek istemeyen     oğluna bulduğu,     tam istediği gibi bir kız;

 

becerikli cıvıl cıvıl.    z. teyze tam bir ana gibi davrandı;       borç harç ev aldı ona       kendi evinden kat kat güzelini.         oğlu işsiz kaldığında gelirini teslim etti,        kendisi emekli maaşıyla geçinmeye çalıştı.       ev borcunu tamamen üstlendi ve kocasını 60 yaşında işe gönderdi tekrar         bu kış çektiği sıkıntıya şahidim.         bu kadıncağız hep istediği hac hayalini oğlu için ertelemiş ve gelinini çok seven bir kadın.

eline ne geçti   ?  çingene olduğundan,    ciddi kuşkulandığım annesinin öğretileri doğrultusunda koca çeneli , nankör bir gelin .       öyleki geçen gün gittiğimde,     bana kal neval abla diye inadına ısrar ederken, z.teyzeye teklif etmedi bile       . sebep de bebeğine doğum günü için bilezik almaması,         kendi oturduğu evin borcunu zor ödediğini bildiği halde.

hiç umudum ve beklentim yok       aha buraya yazıyorum.


.