kıskanmak

laf ,  söz dinlemeyen ,  bir çocuk gibidir,   kıskançlık.    hani,     huysuzluk eder sızlanır,    sen de gayet anlaşılır biçimde izah edersin,    ama yok.          anlamamakta direnir.        hisler kabarmış,   gözün önüne inmiştir  perde,      kulaklar nerdeyse sağır olmuş,    duman çıkıyor sanki.          söyleyeceğin hiç bir şey,   hatta hiç bir kendini adamış bakış,    tatmin etmeyecektir o canavarı,     esip gürlemekten başka.

ahh...      halbuki esene de,     estirene de ne kadar eziyet !        harcanır güzelim dakikalar ,    ömür denen iki günlük macerada.       acı sözler ,   suçlamalar havada uçuşur ,     halbuki aşkın kuralı ,  güzel sözler ve güven
değil miydi ?

iki ucu keskin bıçaktır kıskançlık   ;      elindeyken       sevgiline      doğrulttuğunda acı çekersin,     sana yöneldiğindeyse,       suçlamanın haksızlığıyla     nefes bile alamazsın ,      o kadar incinirsin.
sen kalbindeysen onun,      uydun gibidir adeta.       yörüngenden ayrılamaz.         çekim kuvvetinle senden başkasını zaten göremez .     görüyorsa da bırak gitsin,       baktığının olsun.

ihtimallerin gerçekliği;     işte aşkın yokedicisi.   kalbi zindan zindan,  gezdiren hüküm.    her şeye evet ,ama bir yere kadar.     o yer de ,    aşıkın yörüngesine  yabancı cismin girdiği yer.       eğer varsa en ufak ihtimal;       medeniyet susar o an,        ipleri devralır bünyede,    mağara devri atasından kalan, her ne varsa; kemik,   ilik ya da his. 
orada kıskançlık son haddindedir ,      gözü bürüyen kızıl perdeden,      dimağa hiç bir şey,  mantık ulaşamaz adeta tanıyamazsın sevdiğini ,   yabancıdır bakışları.

öyle yabancı ki,     boynunu sıkacak  yada,    söküp kalbinden atacak gibi bakan.