sessiz teyyare

dün ,    tatil günümüzde goncamla free takılalım dedik.      yine yapacak bir sürü evrak, resmi işlemler,   vs vardı.     lakin goncam,    gel beyazıt yapalım deyince, temam dedim,    karar 1 gereğince.

şıkır- mıkır giyindik,   sanki düğüne gidiyoruz gibi.    halbuki     altı üstü beyazıta gidip ,dönüşte şurada aldığım çantanın tamiratı için,   marmara foruma geçeceğiz.

arabayı zeytinburnunda bırakıp,   tramwaya geçtik .    ama ne geçiş ?    boş yer bol,   konuyorum koltuktan koltuğa,   orası rahat değildir,    gel buraya oturalım canım , cicim.    bir neşe,    pür neşeliyiz.

amacımız,oğlumuz hani anadolu lisesini kazandı ya,   okul idaresi de ingilizce kitapları için,   kamyon yükü fatura çıkardı ya,     biz de uyanıklık yapalım,korsanını alalım dedik.     dedik çünkü ,   koleje giderken nerdeyse bir ev kirası kadar,    yabancı dil kitaplarına ,  her sene  ödeme yapmaktan bıkmıştık. kuru kızım kitap meselesini,    hep beyazıttan kendisi halletti,   oğlumsa,    nabrutumun da dert yandığı gibi,   peeek hazırcı.

yolda giderken,    ilk göz ağrımız  aksaray ziya'ya uğradık. lahmacunu hakikaten güzel,   tatlısı da pek nefisti :) depolarımızı doldurup, tam gaz kitapları aldık.      fikirde sultanahmet ve eminönüne gitmekti ama,  koşan saatle yarışırcasına marmara foruma gittik,    ama ne gidiş.       tramwayda asıla asıla .      beyazıtta  nostalji yapmak,     kırk yaşından sonra yapılmamalıymış,      kendi araban varken,     otopark derdiyle araba sağda solda bırakılmamalıymış,    hele yüksek topukla  yürüyelim de,   eritelim bari denmemeliymiş.

sabah çıkarken,     eflatunlu eşarbım,     yeni pardesüm ve pantolon eteğim ,    dolgu topuk  ayakkabılarımla pek bir şıktım.
dönüşteyse,    tutacaklara asılmaktan ağrıyan kollarım,      ter içinde kalmış sırtım ve ağrıyan ,topallayan ayacıklarımla,   nasıl da acınasıydım.

o ayakkabımın da ,  artık topuğu yok        duy beni dürr-i yekta