evdeki bomba

pıncır kızım geldi.ama ne geliş,stres topu gibi geldi. pazar günü ygs ye girecek.aylardır sınav diye diye gözlerinde çok büyüttüler.bildiğini de unutacağından korkuyorum.çünkü sınava kadar çok rahat olan ben sınavda bildiklerimi bile bu kadar kolay olamaz diye altında çapanoğlu aramıştım.haklarında hayırlısı olsun. akşam tam yemekten kalkmıştık ki;kargo geldi,buradan ne kadar hevesle açtım kutuyu;özenle paketlenmiş mis kokulu domatesler,incecik bebek kabaklar,petekten süzülmüş bal vs.hepsi ne kadar taze.hatta mevsimi geçmiş portakal bile şeker gibi.pazardan organik diye aldığım domatesler asla onlarınkiler gibi kokmuyor, tok karna koca bi ısırık alası geliyo insanın resim (bi de bu satırları hizalayabilsem) . yarın tatil moral olsun diye gezdirmek istedik boncuğumu ama istemiyor bence evde durup sınavı düşünmek istiyor,aslında puanını beklerken yeterince düşünecek. ah anne yüreği dayanamıyor evladına.daha ne üzüntüler var hayatta.onlar hiç yaşamasın dertleri istiyor insan. özellikle iş hayatı çok stresli,erkeklere hak vermek lazım,herkes birbirine galip gelmeye çalışıyor,minik çaplı bir iktidar savaşı dönüyor . biz eşlerse çoğunlukla dünyanın kendi çevremizde döndüğünü düşünüyoruz.düşünüyorumda çocuklarım küçükken pazar günleri istanbula gezmeye gitmek isterdim(biz ist.25 km falan uzak olduğumuz için böyle diyoruz)halbuki kendisi bütün hafta istanbul sokaklarında işi için zaten geziyordu tatilde evde durmayı tercih ederdi kuşkusuz yarın markafoni siparişim gelsin artık.pazartesi de kitapyurdundan bekliyorum,gelince paylaşırım resim.