kaynanasını seven...

    
          ayağa kalksın !

          hadi ordan !

şimdi diyeceksiniz ki ; ben seviyorum  (özellikle nişanlılar pek bi bayılır,evlendikten sonra görürürsün nasıl kıskandığını )
tamam  sevebilirsin ,ama bu sevgi nasıl bir sevgi ?

ne kadar kırılsan da içinden atamadığın bir sevgi mi ?

yoksa en ufak fikir ayrılığında kaybolup giden bir sevgi mi ?

kayınannesinden yüz bulamayıp da onu seven bir gelin düşünemiyorum  varsa da mazoşist olma ihtimali kuvvetli
severiz onları da (nasıl sevmem biricik goncamın sebeb-i hayat ıdır çünkü ) AMA bu biraz şartlı sevgidir
sevme derecemiz onların bizi nasıl idare ettiklerine,tavırlarına bağlıdır çok kez.
nerden mi biliyorum  ? tabiki hayat tecrübesi,gözlem ve kayınannemle benim yaşadıklarımdan...
kaynanam evlendiğimizde bence bana gıcık oluyordu ; istanbullu gelin oğlumu (en sevdiği -bunu ben söylemiyorum) aldı götürdü uzaklara diye ,bi de ben öyle ukalaydım ki, hiç mihnetim yoktu buna eşimin ailesi anaerkil kayınvalidemin dediği oluyor ,eh gelin bu işe dur derse kötü olur tabii. bi de lafları var kimseye batmıyor millet alışmış gülüp geçiyor ama melek timsali annemden sonra hem batıyor hem kaşındırıyor

hal böyle olunca da sürtüşme kaçınılmaz oldu tabii..bayağı badireler atlattık o söyledi bazen ben de söyledim,bazen tavır koydum,bazen tersledim  eşim harikaydı asla karışmıyacağım dedi ve yaptı
eğer o karışsaydı herkes daha fazla üzülücekti  iki sene hiç görüşmediğimiz oldu ondan sonra ne oldu bilinmez hikmetten sual olunmaz misali benim kayınvalide değiştirme gibi oldu (herhalde bu benden deli uymiyim şimdi buna dedi )

geçim için en güzel şeyi yaptı ; GÖRMEMEYİ  ve SUSMAYI öğrendi .

ben de onu idare etmeyi ve hoşgörmeyi .şimdi annemle konuşamadığım şeyleri onunla konuşuyorum ,annemi eleştiremediğim kadar onu eleştiriyorum ama hakkını yemeden .annemle gezmediğim kadar onunla geziyorum
birbirimizin sınırlarını öğrendik ,aşmamaya çalışıyoruz    sonuç ; senede bir kez 3-4 haftalığına misafirim oluyorlar  gelmelerini dört gözle bekliyoruz    onunla ne gezmelerimiz ,maceralarımız var bizim ( bazen nerdeyse beni sevdiğinden kuşkulanıyorum )

şimdi nerden çıktı bu kaynana muhabbeti diyorsanız  a dostlar 14 yaşında bir oğulcağımızım var benim !

elbet bir gün evlenecek  o zaman ben ne yapacağımdır ? babasını öpünce beni de öppp diye çığrım çığrım çağıran annesi olaraktan . ya da birisi üzdüğünde olmayan uzun tırnaklarımla yüzünü yolmak isteğim  ?

oyy terledim ha !

kesinlikle üniversiteyi bitirene kadar bekar gezelim i sarıp sarıp dinletmeli beynini yıkamalı ,o zamana kadar anca alışırım ben bu fikre

yarın ; kayınvalidemle maceralarımız