hediye ver banaa börekler açayım sanaa

hediyeleşmeyi pek bi severim arkadaşlar.ne alacağıma karar verirken geçirdiğim anlar,nette yapılan gezintiler ,bir sürü şeye karar verip caymak,içine en sinen şeyi almak benimiçin başlı başına bir zevktir.
eşim ise ayrı konu.onların yetiştiği aile çevresinde hediye mefhumu hiç yok gibi.maddi sıkıntılarla büyümenin bunda etkisi vardır muhakkak ama bayramlarda bile torunlara harçlık vermemeyi goncamın ailesinde görmüş ve ne kadar yadırgamıştım.

halbuki bizim ailede bayramda muhakkak gelen misafir çocukları da dahil herkes harçlığını alırdı .çocukken bayramı bu yüzden iple çekerdik.
işte arkadaşlar bu zor şartlar altında çok zor bir göreve talip oldum ve eşime hediye kültürünü aşıladım .e tabii bu hemen olmadı.bi düşünürsek;.bir sürü surat asma ,ikna konuşması,bol bol demagojiye mal oldu bana .eh biriki damla gözyaşı da dökmüş olabilirim .sonuç herşeye değerdi ;o kadar orjinal hediyeler aldımki;her ne kadar seneler geçmesi yaşlandığımız anlamına gelse de doğumgünlerini,yıldönümlerini iple çekiyorum.
hangimiz hediyemizi açarken yaşadığımız o saf heyecandan vazgeçebiliriz ki ? güç bela hediyemi isterim diye başını etini yediğim goncam şimdi uzman oldu.bana yakışanı öyle bir biliyorki. bazen de hiç aklıma gelmeyen şeyleri alıyor.mesela çocuklarımız küçük biz 23456.evimizde kiradayız o zamanlar herkeste yok ev hanımlarında hiç yok bana cep teli aldı .hiç unutmuyorum,terlik kadar bir şeydi( ilk çıkanlar tabii) ev kiramızın nerdeyse dörtte biri kadar fatura ödüyoduk ama olsun vardı ya.
bir keresindetekbirden pardesü aldı.zihnimdekinden bayağı farklı model ve değişik renkte.değişik ya içime sinmedi bişeyde diyemiyorum ama kesin orda daha beğeniceğim model vardır diye aklıma koydumya utana sıkıla söyledim
  ödüm de kopuyo zor alıştırdım nasıl olsa beğenmiyosun diye hediyeden vazgeçer diye .korktuğuma uğramadım ,soluğu mağazada aldık ve baktımki;en güzel modeli en güzel rengi almış goncam bana.

bi sonraki yıldönümünde bir eşarp geldi pudra renginin pembeye bakan tonu .beyaz tenli olduğum için hep canlı renklere alışık bünyem kaldıramadı tabii,gene değiştirmeye gittim(ne kötüyüm) sonuç; aynı eşarpla mağazadan çıkış.bu sahne aşağı yukarı böyle devam etti bir farkla hediyeler değiştirme kartlarıyla geldi;goncam peygamber sabrına sahip(nerdeyse)olduğunu kanıtladı.en büyük hediye hayalim desiz yabancı değilsiniz söyliyim;hani demiştimya hayalimdeki araba ww touareg diye eşim onu almış hediye diye anahtarını veriyor bana filmlerde olduğu gibi (ahh ahhh ümit iledir cihanda herşey demiş şair)

                             çocuklar büyüdükçe onlarda bu olaya kıyısından köşesine dahil oldular.2 sene evvel felan yine yıldönümümüzde şık bir poşetle geldi erkekim  yanında ağızlarını zor toplayan kediciklerimle(kendileri de seçimde rol oynamışlarya ondan sevinçleri)
ama çok komik oluyolar ya o akşam kapıyı ben açıyorum bunlara, bunlar pasta kutusunuı merdivene bırakıp içeri giriyorlar felan sonra gizlice içeri almalar. ben de fark etmemiş ayakları.hey anam hey biz ne cin fikirliydik genç iken (bu şimdi yaşlı olduğum anlamına asla gelmiyor) anlamazmıyız sanki?

poşeti aldım neyse kalbim pır pır ede ede açtım ne göreyim ?parlak tül bir kumaş delikli (lame tabiki,eşim parlak ne bulursa bana onu alıyo niyeyse)içinden 3-4 kuru dal çıkmış öyle bir aranjman .ay dedim içimden ne çirkin ben bunu süs diye nereye koyayım şimdi.bende zorla gülümseme ayy ne ilginç,nereye koysam acaba felan diyorum herkes garip bakıyo bana.anladılarmıki acaba diyorum bi taraftan
sonra kızım beni rahatlatan ve şaşırtan cümleyi söyladi ;
anne açmıyacakmısın ?
hııı? neyi dedim
paketi dedi sabırla.
amaninn dedim açmammı
nasıl açıyorum mahsusçuktan yere göğe sığdıramadığım tülü nasıl açışım var görseniz .içinden tabiki yine çok zevkli bir hediye çıktı.değiştirmeyi asla düşünmediğim ;yüzüğüm...öyle sevdimki nerdeyse bir yıl hiç çıkarmadım  derimle bütünleşti sanki,kim gördüyse beğendi dedim ya zevkli bir eşim var(burda seni seçmesinden belli deseniz ne hoş olur ya) sonra kıyamadım ,şimdi özel günlerde takıyorum
bütün cep telefonlarım eşim tarafından hediye edildi ve hepsi aynı akıbete uğradı.ben kullanıyorum biraz sonra teknoloji özürlü kızımın (gerçekten öyle nesi varsa esrarlı bir şekilde bozuluyor ,neler bozmadı ki benim bütün telefonlarım,mp3 ler,laptop şarjları,saç kurutma,düzleştirme makinesi.kısacası fişe takılan herşeyi bozuyo) cep teline bişey oluyo hoop benimkini ona veriyorum.bu yüzden devamlı telefonsuzum arkadaşlar.en son hediyem lame rengi( bu renge mahkumum anladım artık) motorolaydı kızıma verdim bir hafta kullansın diye bilin bakalım nereye düşürmüş? hah işte o yere,asla elime almam dedim sonuç;gene telefonum yok .erkekim aldığı için telefonlarımı telefon alma diye bir becerim de yok saf saf bekliyorum bana almasını .                            ama ahan da şuraya yazdım.ıphone alınırsa bana zor veririm boncuk gözlüm sana