develer tellal, pireler berber iken,

 pazar sabahı herkes uyur iken işe giden neval ...      hadi cumartesi neyse de,      pazar günü çalışmak ne zormuş,    ne zor.       Allah goncama kolaylık versin.      bir daha eve gelince,    ızgaraları ona yaptırmamaya karar verdim.       hatta ayaklarını bile ovarım çok isterse,    ölüyorum ayaklarımdan şu an

herkes ailece pazar kahvaltısı yaparken      ya da olası gezme planları   ,    bir gözü açık    bir gözü kapalı koşturan divane neval ..          goncasız hayat ,iki gün olsa da ne kadar acayip ,      yediğin yemekte bile aynı tat yok sanki.        adımların tereddütlü gibi.        şımartacak insan da yok.      oğlumla garip garip oturduk akşam.      sabah  beraber çıktık,    o dersaneye ben işe

pikniğe ve    envai çeşit gezme planına hasret neval..        pazar günleri çalışmanın en kötü yanı da bu zaten. ailece gezmeler hayal oluyor .      herkesin yiyip içip,    gezmeden döndüğü saatte eve gelmenin en kötü yanıysa ,    o yorgunlukla mutfağa girmek ya da aslında basit olan,    ama o anda zul gelen,      sağı solu toplama ,ya da ütü vs. gibi işleri yapmak zorunda olmaktır.      hatta düşününce bile yorulur insan

onu bunu bırakalım ;  uykudan bayılan neval..  sosyal haklarımı istiyorum ! pazarları çalışmam  !  diye sokağa inebilirim her an,kork benden erkekim !