bazı evler vardır huzursuz,
ziyarete gittiğinizde anlarsınız az çok sanki evin tülüne perdesine sinmiştir huzursuzluk nasıl ağırlanırsanız da gene de bişeyler hissedersiniz ya evin bebesindeki huzursuz bakış ya evsahibenizin azami memnun etme telaşı ya da orada soluduğunuz hava ; hepsi birden der ki ; gitmelisin , gitmelisin bazen şık bir evde incelikle ağırlansanız da bu böyledir kalkıp gitmeden ruhunuz huzur bulmaz o evlerin misafirlikleri hep kısa ömürlüdür ev sahibi sebebini anlıyamasa da
huzursuz bir evde büyüdüm
babam rahmetli disiplinli,sinirli ama alabildiğine merhametli eliaçık bir insandı Rabbim ondan razı olsun
annemse tam tersi sabır taşı,anlayışlı sakin bir ahiret insanı hani yüzüne bakınca dersiniz ya cennetlik öyle birisi işte
biz üç kardeş hep diken üstünde büyüdük, hep çekindik babamızdan bizi hem bu dünyaya hazır hale getirdi hepimiz üniversiteyi bitirdik ayrıca hepimiz de nerdeyse hoca olabilecek kadar dini eğitim aldık yatılı okullarda
her istediğimizi yedik, giydik bir eksiğimiz olmadı hiç lakin o huzursuzluk hep vardı içimizde babam sıktıkça bizi annem tavizlerle serinletirdi yüreğimizi dövmesi sövmesi yoktu adamcağızın kendi bildiği gibi eğitmeye çalışıyordu sadece sevgi görerek büyümemişti ki amcamlara bakınca en iyisi babam diyorduk tahmin edin
annem sakin bir evde yetiştiği için alabildiğine mütevazi kişiliğe sahip, herkesi memnun etmeye çalışır hala
bizim için korku ; annemin -seni babana söyleyeceğim- demesiyle başlardı babamın kızmasıyla son bulurdu biz hiç babamla güle oynaya sohbet edemedik onun geldiği saatte hep evde olurduk asla sesimizi yükseltmedik ergenlikte bile 18 yaşında tesettür şerefine nail oldum ; babam dediki ; örtünmezsen okuyamazsın ataköy lisesi gibi asortik bir lisede okumuş ( ah orası ayrı konu ) hem de üniversite kazanmış genç kıza söylenecek laf mı bu ? iyiki de söylemiş belki de hala kapansammı sancıları çekiyo olabilirdim bu yaşta gerçi açıktım ama sadece başım çorapsız dışarı çıkamazdım çok kısa kollu giymek nerde ? pantolonu hep gizli saklı giydim asla oje süremedim bir sürü ukde kaldı içimde
evlendiğimde canla başla herşeyi yapmaya çalıştım çocuklarımız oldu çocukların doğumuyla beraber nasıl iyi ebeveyn olunur ? içgüdüsüne sahip olamıyorsun tabii ailenden nasıl gördüysen öyle yapıyorsun, doğru bildiğin yanlışlarla zavallı kızım cahilliğimize geldi oğlumda öğrendik ana babalığı hoşgörüyü, empatiyi
sonuç ; my sweet home
devamı yarın...
14 Haziran 2010 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
nevalcim, seni okurken gözlerim doldu. ama şükretmelisin sen, ben kendi evimizi, kendi babamı düşündüm de... şükret haline...
Yorum Gönder