nostaljik çırpıntılar

rüzgar gibi geçen bir gün daha ,ömürden kopan bir yaprak
bugün sabah tam bir rehavetle geçti hanımlar bilir ; sabah işleri     öğleden sonra ergen kuzucuğumun ayağının altında bir şey çıkmış , onu cilt uzmanına gösterdik ; siğilmiş ( ayağın altında çıktığını ilk defa duyuyorum )  bizi bayağı korkuttu       Allahım bildiklerimizden ve bilmediklerimizden cümlemizi emin eylesin
oradan bir arkadaşın yazlığına gidicekti bayanlar ; mangal partisine     goncam beni de bırakıverdi sağolsun      tarif tarif zor bulduk ;  bir de baktıkki  ; gelin geldiğim evin tam karşısındaki ev değilmiymiş    teyyare nostaljik oluverdi hemen

gelin geldiği evi hatırlarken herkes şöyle bir iç geçirir herhalde.     hele bir de sevimli  bir çatıkatı olursa  eğimli ahşap kaplama tavanları, ufak odalarıyla  ,denizle aranızda sadece ağaçlar varsa ; işte o benim çatı katımdır orada tattım çoğu ilkleri   ilk ev hanımlığı ,ilk annelik ilk iktidar       yemek yapmayı orada öğrendim  nişanlıyken aklım nerdeyse (saçma bir soru oldu ) orada kendimden başkasının sorumluluğuyla tanıştım   kafamı dinledim resmen      öyle yoğun trafiği olan bir evden geliyordum ki  her an işimiz vardı ; 6 kişi bir de anneannem  ; ona ayrı tepsi giderdi       her gün yemek (annem yapardı ) bulaşık, malumunuz  otomatik makinalar çıkana dek çamaşır ve ütü ellerimden öperdi , hala ütüden nefret ederim ve yapmam ; tek kaprisim
yaşasın kuru temizleme !    hafta sonlarımız tam bir facia olurdu, pazara giderdik annemle sonra her alınan şey yıkanır yerleşir  yemekler yapılır         çoğunlukla da misafirimiz olurdu      ayy bir de mantı yapardık hafta sonu
pazar günleri banyo ve çamaşır faslı sonra gezmemiz olurdu      öyle  avm gezmesi değil tabii akraba gezisi      bayramları düşünmek dahi istemiyorum  yarebbim          her gelene yemek tatlı elimiz sudan hiç çıkmazdı

evleneli 20 yıl olucak hala kafamı dinliyorum ; yarın bir gün kalbalıklaşırsa ailemiz gene başlar  tatlı curcuna

kandilinzi mübarek olsun