artık zaman hasret zamanı

boncuk kızımı bıraktık  yadellerde      ne zormuş yarebbim   ardında bırakmak  minik şımarığımı

ama sen şanslısın kızım      şımarmayı erken yaşta öğrendin        sana hayran bir baban var çünkü şımardıkça hoşuna giden           senin yaşındayken nerde şımarmak   ?      annemin idare edebildiği kadar yaşıyordum genç kızlığımı ;    gizlice yani

ne tatlı hazırladın eşyalarını        titizlikle karar verdin           bazen çıldırtsan da şuyum gelmedi     buyum eksik   diye     vıdı vıdı ederken            adım adım izledik       yavru kuşumuzun uçma hazırlıklarını

neden bu kadar     zor geliyor biliyormusun     akıllı kızım  ?        biliyorum ki ;  yuvadan uçma zamanının başlangıcı bu günler            okuldu felan derken         işte bu da arkadaşım deyip gelivereceksin belki de  annenin yaptığı   gibi                işte o günlerin  de çok uzak olmadığını    hatırlatıyor bu ayrılık       tabiiki de her zaman    bizim küçük kızımız olacaksın             lakin ;     birisinin hanımı  ve annesi olmak  önde gelecek senin için       
demiştim  vesvese makinasıyım;        kızı gönderdim  bir çırpıda okudu     evlendirdim  hatta anne bile oldu       ahhh  !     klasik teyyare

küçük kedim          belki de o kadar muhalefetime rağmen      bu satırları okuyacaksın  o zaman bil ki annenin yaptığı anlam veremediğin ani hırçınlıklar    hep bu yüzden , seni görememe,      sıska bedenini sıkıca kavrayamama korkusu yüzünden
yediğim her lezzette     gezdiğim her manzarada     aklımda ve dilimde olacaksın
  

annemin bir lafı vardı              anlamını  bebeğimin   4 yaşında kolu kırıldığında      içim yana yana kavrayabilmiştim ancak;

        kimseler   anne  olmasın   ; doğru   annelik demek gözyaşı demek hep endişeli olmak demek