püf püff gidin endişe bulutları

hepimiz kurulmuşuz hayatın tahtına ;
 

kimimiz arabalarda,    kimimiz erkekimizin kolunda    salınarak giderken      zihnimizdeki endişelerden kurtulmaya çalışıyoruz habire        kızım üniversiteyi kazanacakmı ?       nereyi,   ne zaman,    nasıl ?      oğlum ne yapacak ?          bu yorgunluk nereye kadar ?     midem ağrıyor kansermiyim acaba ?      zaten sülalede var      amaninn...       sonsuza uzar bu liste

bazen çarşı pazara atıyoruz kendimizi            tarif    tarif üstüne yaparken     içimizdekini bastırıp,  fırındakini kabartmaya çalışıyoruz daima          tırtık tırtık bişeyler örüyoruz     midemizin düğümüne paralel olurcasına   ya da      çalışıyoruz;    mesleğimizin hakkını vermek için güya     kel alaka bir işte.      aldığımız=  kıyafet + yol parası +kreş          kar ettik  yaşasın  !  yaşlılıkta çocuklar da bizi kreşe gönderirse şaşma !

içindeki kuruntulardan kurtulmaya çalışan,    kuru kalabalıklar düşünün ;    hep gezen,   hep pişiren,   hep yiyen,  hep ören,   hep alan          ama hiç vermeyen

mevlam korusun      bir de içindeki huzursuzluğu yada       can çekişen vicdanı boğmak için tepinen,     içen,    azıtan        eğlenmiş gibi yapan bir toplum olduk
 miş gibi yapıyoruz   kısaca          bu hayatta avunmaya çalışıyoruz           halbuki tan yeri ağarırken kuşların şakırtısında    ya da    güneş batarken,   dalgaların şırıltısında   bulabilirsin  belki huzuru  ,  tefekkürü bilirsen eğer

 bir gün   dönüp arkamıza baktığımızda      bir arpa boyu bile gidemediysek    asıl menzile dair

                                                      eyvah  !      eyvah  !