huysuz cumartesi

sabah terslikle başladı gün   bu da ters kahvaltım  (ele verir talkını kendi içer kolayı ;ama pepsi )

goncamı işe boncuğumu da dersaneye gönderince    biraz nette takıldım      vintage resimlere baktım biraz derken,   uykum geldi her zamanki gibi        sıcacık yorganın altına kıvrılmıştım ki ;    gırrr küt küt küt  pat pat  rutin  dekorasyon gümbürtüleri        48 daireli blokta oturursanız,       hiç bitmeyen sesler   yani        umudumu çoktan kestim   ;    sırf bu yüzden müstakil eve çıkasım geliyor               gürültü her daim var çünkü    yaz-kış   koca yaz geçer,   balkonda sessiz sakin bir yemek yiyemezsiniz         birileri yaptıracak bir şey bulur çünkü    gürültüyü attım arka plana,    tam içim geçmiş         yan dairede komşu başladı kocasına,  bas bas bağırmaya niye yardım etmiyorsun  ?  diye           sanki mecburlar 120 metrekare evde yatak odasında etmeye kavgalarını   söylene söylene kalktım yataktan          zaten yatsaydım da uyuyamayacağım anlaşıldı  ;  önce dilenci   sonra da bunlar geldi

fuara küsmüş teyyare , yine kitap yurduna başvurdu      daha sonra biraz mutfak işi  derken akşam oluverdi  
hiç okuyasım da yok     nazar mı değdi ne ?       bayram için malum yolcuyuz ;     hediye alışverişine çıkmam lazım             kızımın istediği kitapları  almak için,    bakırköye gitmem lazım        evrak işleri var istanbulda koşturmak lazım    ;     bu liste bitmez           pc lerdeki programlarda hani bir şeyler yaparken,   bir menü gelir iki seçenek olur  ;    biri uygula      diğeri yoksay    keşkeleri sevmem ama   bezginim bugün diyeceğim ;

keşke ,   hayatımızda aldığımız kararları ,    kişisel değişimleri    uygulamak için        uygula tuşuna basmamız yeterli olsa          canımızı sıkan şeyleri de,   yoksay ve delete tuşuyla yokedebilsek    zihnimizden,   üzüntüsünü de kalbimizden

her şeyi yapabilen japonlar bunu niye yapamıyorlar acaba ?