neredesin ey samimiyet ?

toplum olarak ortak bir derdimiz var ;   geçinemiyoruz maalesef              öyle maddi sıkıntıdan bahsetmiyorum  çarşılar pazarlar alışverişe çıkmış       karınca kararınca moda olan neyse  almaya çalışan     kadınlarla kaynıyor

bildiğin geçimsizlik işte    ;   hani tahammülsüzlükten kaynaklanan           kökeni saygıya dayanmayınca diyalogların  ,     temelinde sevgi olmayınca beraberliklerin ,       harmanında sadakat olmazsa dostlukların   başlıyor  birbirine tahammülsüzlük

her söylenen söz batıveriyor,    altında başka anlam aramalar        öylemi demek istedi yoksa böylemi ?   yoksa içtenlik bir ara tarih oldu da     davranışlardan fal mı bakıyoruz      toplumca ?

evimizi, dışımızı donatırken müsrifçe,  ruhumuzun açlığını yoksayıp     insanlara tebelleşmi oluyoruz ?  kalbin ibadetle huzur ve sükun bulduğunu bile bile,   şeytanla kolkola girip   insanlarla uğraşmak niye ?   kendi sırma saçlı kıvırcık kelimizle      ebedi saadet için çaba sarfedeceğimize,    elalemin davulunun sesine kulak verip haset mi ediyoruz ?

ne oluyoruz yahu ?     toplum ilişkilerinde inceliğin piri sayılırken bir zamanlar     hani bazılarının öcü gibi korkup lanetlediği,     osmanlı zamanlarından bahsediyorum tabiiki ;    şimdiyse birbirimizin gırtlağına sarılmak için bir yan bakış yetiyor           yakında sonraki nesle yer açmak için ,  toplu katliamlar bile olabilir       gayrı resmi toplum mühendisleri yönetiminde      buna gönüllü aracı olabilecek     bir iki isim geliveriyor aklıma      sizin ?

sorular teoriler sonsuz olsa da cevaplar hep aynı ;

        mutluluk   =   kanaat

          huzur     =   islam