gene nostaljiye kandı gönül

cep teli yokken ne yaparmışız acaba ?
birbirimizi     orda, burda    şurda nasıl bulurmuşuz ?        çocukluğumuzda      annemle teyzemin mahmutpaşa  mahşerinde,    birbirini kaybedip bulması gibi    araya araya bulurduk    herhalde    üç saatte felan

oysa şimdi onunla bile buluşamıyoruz          mesela eşimle bir yere gideriz;     ayrılırız      ikimizde bir işi halletmeye        kulağımızda tel  bir türlü bulamayız birbirimizi ;     sanırsınki görünmez olduk             ya da     minnoşu  bir yerden alıcaz;    orası mı burası mı, orasının şurasında   mı burasının köşesinde    mi ?      dön ,dur      teknoloji elinin altında;    ama beyinler şaşkın           ya ; radyasyon yağmurundan      yarım kapasite çalışıyor     çünkü unutkanlık dizboyu herkeste     ya da        medenileştikçe hayatımız karmaşıklaştı

tabii ya ; hayat ne kadar basitti önceden    ve    kurallar belli,     eğlenceler kısıtlı    ama müşterekti         baba işe gider anne evde,   çocuklar okulda          meslekler ;    işçi,  memur, polis,   bakkal,   esnaf , pazarcı     vs.
akşam eğlencesi;       televizyon    ya da     arada gidilen sinema          öyle gazino felan zaten bozar bizi

kıyafetler ;  bayramlarda ,   düğünlerde     önemli günlerde alınır         ucuza birşey bulunup;    onun altına şunu ve bunu yapayım diye,   kombin peşinde     saatler ve emekler harcanmazdı     kime neyi kanıtlamak istiyorsak artık ?
pazar günleri avm günleri değil,   akraba ziyareti yapılırdı        şimdiyse nikahlar da olmasa ;      teyzemizin torununu  tanımayacağız yahu