koşturmaca

cuma gününü sevmiim diycem, günaha gireceğim belki.     o yüzden demiyorum ,anlayan anladı zaten.   cuma günü,   işyerinden geç çıktığım gün olmakla beraber ,   oğluma yetişmek için aksine  yoğun olan trafikte, iki misli bunaldığımız gün.

bir de eve gelince,        yemek telaşına girdim mi ,durum evler şenlik oluyor.      aldıklarımı  dolaba mı yerleştirsem ?     mutfağa mı girsem ?     yoksa toparla beni diyen eve mi girişsem ?      çocuklar duymasının gönülünün dediği gibi ,   bilemiyorum yani .        iki elim daha olsa ,   hiç fena olmaz

hele ufukta varsa      sohbete gitme niyeti,      başlıyorum evin içinde,    kafası kopmuş       tavuklar gibi koşturmaya.      elim boş gitmek istemediğimden ,      bir taraftan yemek,       bir taraftan pasta   vs yapmaya çalışıyorum.         süslenip püslenip çıkmam dördü buluyor.          hal böyleyken , evinden çıkıp sallana sallana beşte gelenlere de ,     pes yani !

bu da bu cuma soframızdı ;

zeytinyağlı enginar, yoğurlu kabak, yoğurtlu havuç ve patlıcan, yeşil salata, simit , benim pastam, revani,yaprak sarması, çiğ köfte,   elmalı kurabiye, nohut -pilav.     şu an neden nefes alamadığımı, anlamışsınızdır artık..

ahh ...    bir de  koşturmacadan sonra,  oturup hocayı dinlerken  gaflet basıp,  uyku çökmese süper olacak .