ey ulu kanaat

nerdesin ?  nereye kayboldun ?

pazarlardan çarşılardan poşet poşet ıvır zıvır taşırken mi unuttuk yoksa seni ?      halbuki sonra onlar için dolaplar yaptırdık biz      onlar da olmayınca sattık  dağıttık    ya da attık bazısını

değişik gördüğümüz herşeyi almaya çalışırken mi küstürdük seni ?  niye öyle diyorsun uçları nazar boncuklu kürdanımız niye olmasın ki   ?    boşver annemizin çeyizimize ördüğü tutacakları bak burda silikonlusu var     gel her renk alalım    oysa eskiden ihtiyacımız olduğunda çıkardık alışverişe    aç ruhumuzu doyurmak için değil

midemiz yeter diye çırpınırken habire tıkıştırdık  da senin de sesini kıstık galiba ?   çeşit çeşit sofralar kurduk çeşit arttıkça gözlerimiz parladı    halbuki sen dememişmiydin bize  mide yal ile de bal ile de doyar diyen ?

ya da şıngır mıngır sofralar kurarken seni davet etmeyi unuttuk ?    utandık da çağırmadık belki de bu kadarı da fazla deme diye     ama niye her renk tabağımız olmasın ?       ee şimdi o pembe tabaklara beyaz bardak gidermi ?   hadi alışverişe ;  pembe bardak pembe peçete almaya       misafirime verdiğim önem diye de içimi rahatlatıveririm     kanaatmi o da neymiş ?  bilemedik misafire iki çeşit hazırlamayı      ama ruhunu doyurup memnun kılmayı tatlı dille      süslü masamızla hava atmayı seçtik   ah kimi kandırıyoruz ki   ?
önceden hep bizimleydin ama ölçü sendin hep ;    sadece ihtiyaç olandıı      fazlası ihtiyacı olana giderdi   mesela
bir takım günlük bir takım misafirlik yemek tabaklarımız vardı şimdiyse kombin ! yapıyoruz renk renk sonra da resmini çekip yayınlıyoruz çarşaf çarşaf  baaak benim neyim var der gibi  bu da diğer kanaat yoksunu insanlara yol açıyor sonunda haliyle   

  her adımımızda yol göstericiyken nerdesin şimdi ?  biliyormusun ? sen yokken en iyi dostumuz kredi kartları oldu  üzüldüğümüzde bişeylerin eksikliğini duyduğumuzda  gözyaşlarımızı hep o sildi    dostlarımızı kalbimizde değil kafelerde ağırlarken o ödedi hesapları       lakin ne hikmetse son ödeme tarihinde arazi oluyordu hep

belki de hayat sanıldığı kadar zor değil de biz zorlaştırıyoruz          neden ruhumuzun yarasını ona daha fazla ibadetle sarmaya uğraşmıyoruz da  onu ona bunu buna uydurmaya uyduracağım diye sokaklarda geziyoruz neden   görevlerimizi    yaratılış gayemizi baştan savma yaparken  diğer herşeyde mükemmeli arıyoruz ?
mükemmel ev sahibi, üniversiteyi kazanmış akıllı çocuğun annesi,en güzel giyinen ,mükemmel blogger...

 

dertlerimizin ilacı çok uzakta değil iki adım ötemizde seccademizde bizi bekliyor                                    yanında da eski dostumuz ;    kanaat